“Zonder bijlessen gaat hij het volgend jaar écht niet redden!”
Het is weer de tijd van de overgangsvergaderingen op de middelbare scholen. Grote kans dat er iets van deze strekking uitgesproken gaat worden bij jongeren (m/v) die in bespreking staan. Maar is het niet een beetje krom om, via de bijlessen, de kans op succesbeleving (gedeeltelijk) buiten je schoolorganisatie te schuiven? De school is immers eindverantwoordelijk voor de kwaliteit van het aangeboden onderwijs.
Wil je je leerlingen een prognose meegeven, dan zou dat toch moeten zijn op grond van de ondersteuning die je op school kunt bieden. Daarnaast beschikken niet alle leerlingen over een vangnet thuis waarbinnen de mogelijkheid van bijlessen bespreekbaar, of überhaubt financieel haalbaar, is. Je introduceert dan een overgangscriterium die niet voor alle leerlingen dezelfde betekenis heeft. (Vergadering het jaar erop: “Dit verbaast me niets. Ik had vorig jaar nog zó gezegd, bijlessen, anders lukt het niet. Eigen schuld, dikke bult….”)
Schaduwonderwijs zorgt nu al voor een kansongelijkheid in ons onderwijs. Laat het onderwerp ‘bijlessen’ alsjeblieft een zo klein mogelijke rol spelen bij de overgangsvergaderingen.
