De boodschap van deze tekst is wellicht verrassend. Ik wil een lans breken voor minder vakantiedagen voor het onderwijsgevend personeel. Voor al mijn collega’s die nu van hun stoel vallen: laat me dit eerst toelichten voordat jullie pek en veren gaan klaarzetten.
Een docent maakt, op jaarbasis, evenveel uren als een werknemer in vergelijkbare beroepsgroepen. Maar scholen zijn nu zo’n 12 weken per jaar dicht. Dit houdt in dat alle (leerling-gekoppelde) werkzaamheden over minder weken verdeeld moeten worden, vergeleken met andere werknemers. Waardoor de docent lange werkweken maakt, die door velen ook als zeer belastend worden ervaren. Volgens een onderzoek van de AOb loopt een gemiddelde werkweek in het onderwijs op tot zelfs 46,9 uur in het PO en 45,2 uur in het VO.
Zouden we nu méér werkweken creëren, door vakantieweken te schrappen, dan kan de werklast verdeeld worden. En zal de werkdruk afnemen. Een toename van 4 werkweken op jaarbasis in het VO leidt zo bijvoorbeeld tot een afname van het aantal lesuren per week (op voltijdbasis) van 24 naar 22.
Een tweede grote voordeel kan behaald worden in het proces van leren. Dat zal een meer continu karakter krijgt. Want de periodes van passiviteit op het gebied van leren (lees: vakanties) zullen kleiner geworden zijn, en minder in aantal. Daarnaast zal ook de van dag tot dag werkdruk op onze leerlingen afnemen. Ook zij kunnen hun leeractiviteiten spreiden over méér weken. Het zou interessant zijn om de effecten van deze toegenomen continuïteit op de kwaliteit van ons onderwijs te onderzoeken. En dan ook zeker in relatie tot de kansengelijkheid binnen het onderwijs.
Als de minister van Onderwijs deze toename in werkweken ook nog naar rato financieel gaat compenseren, wat een loonstijging van zo’n 10% zou inhouden, dan krijgt ons onderwijs op meerdere knelpunten een broodnodige positieve injectie. De werkdruk omlaag, de salariëring in lijn met vergelijkbare beroepsgroepen, de kwaliteit van ons onderwijs omhoog en meer rust en regelmaat bij de kinderen. Dat alles leidt vervolgens weer tot een positiever beeld van het beroep van leerkracht.
En zijn we ook af, tijdens verjaardagen en feestjes, van de dooddoener: ‘wat klagen jullie nou in het onderwijs, met al die vakanties die jullie hebben…’.
